کلبــــــــه ی تنهـــــــــایـــــی

آدمی که دوستت دارد
خیلی زودبرایت عادی می شود،
حرف هایش، دوستت دارم هایش…
و تو خیلی زود کلافه میشوی
ازبهانه هایش، اشکهایش، توقع هایش.
و چون تصور میکنی که همیشه هست، همیشه دوستت دارد؛
هیچوقت نگاهش نمیکنی نگرانش نمیشوی
برای از دست دادنش نمی ترسی
او همیشه هست

اما

او هم آدم است…
روزی که کارد به استخوانش برسد
کوله بار اندوهش را برمی دارد
و بی سر و صدا می رود…
حسی به من می گوید
آن روز، بی اراده صدایش می زنی

اما

جوابی نمی آید…
فقط
برایت
جای پایش می ماند !

تاريخ : پنج شنبه 3 ارديبهشت 1394

| 22:3 | نویسنده : PARDIS=شبگرد |

تاريخ : پنج شنبه 27 فروردين 1394

| 9:37 | نویسنده : PARDIS=شبگرد |

تاريخ : پنج شنبه 27 فروردين 1394

| 9:36 | نویسنده : PARDIS=شبگرد |

سخت است بودن هایی که به نبودن هایشان باید عادت کنی... آدمها گاهی بی دلیل می آیند و بی دلیل می روند. خوب که نگاه می کنی نه دلیلی برای آمدنشان پیدا می کنی، نه دلیلی برای رفتنشان، هیچ توجیهی نیست، آدم ها ترکت می کنند. گاهی با بهانه، گاهی بی بهانه، رفتنی می رود نمی شود جلوی رفتنش را گرفت که اگر قرار به ماندنش بود هیچ اتفاقی نمی توانست سد راهش شود...بعضی ها می آیند می چسبند به همهء بودنت، می چسبند به روحت، به گوشهء دلت حتی، بعضی ها خواب ناآرامت را آرام می کنند، بی معرفت ها فکر نمی کنند بعد از رفتنشان دیگر خوابی نمی ماند که حتی ناآرام باشد، آرام جان می شوند و می روند. خوابت را هم می برند، اصلا بعضی ها می آیند و می‌شوند همه چیزت .همه چیزت...

نشوید آقااا، نشوید، همه چیز آدم نشوید وقتی قرار به ماندن ندارید....

تاريخ : پنج شنبه 27 فروردين 1394

| 9:34 | نویسنده : PARDIS=شبگرد |

من از طــــــرح نگاه تـــــو امید مبهمی دارم

نگاهتــــــ را نگیــر از من که با آن عالمـــــی دارم

تاريخ : جمعه 21 فروردين 1394

| 16:28 | نویسنده : PARDIS=شبگرد |

گاهی دست " خـــودم " را می گیرم،می برم هوا خوری

" یــاد " تو هم که همه جا با من است

" تنــهایــی " هم که پا به پایم میدود...

میبینی؟

وقتی که نیستی هم جمعمان جمع است